قصيده غزليه... للشاعر ابو المقداد

قصيده غزليه


فـكي لـثـامش ياغـزاله وافتشـي
اشتي اشوفـش كيف وانتي فاتشـه

محلا جمالش يوم اشوفش باالعشـي
تبـقئ عيوني من جمـالك طايـشـه

يامـن بنضره من عيونـش تنعشـي
قلبي واحس الـروح جنـبش ناطـشه

خـطّي علـئ صـدر بـدمي وانقشـي
اسمش.واسمي. وسط صدرش بنقشـه

لي قلـب عن حببـش ابد ما.يرتشـي
ياعـصفري ساكـن بقـلبي مغوشـه

انـسي. كـلام الناس كـلله طنشـي
مثـلي كـلام النـاس قـد لا اطنشـه

حبـش دخـل قـلبي ومافـكر بشـي
وارواءعـروق القلب ذي هيه عاطـشه

مشـتيش انا من ملك ربـّبي .اي شـي
اهــم شـي. تبقـي بقلبي عـايشـه

ابو المقداد/$

إرسال تعليق

0 تعليقات